Ervaringsverhaal. Twee narcistische ouders
Al van in mijn kindertijd waren er regelmatig ‘drama’s’. Mijn moeder sloeg mij bijvoorbeeld tegen het hoofd. Dan kwam ik ‘ s avonds weer thuis van school en vroeg zij me: ‘Kun je mij vergeven? Maar ik sla tegen uw hoofd, omdat dat niet perfect is!’
Ik had als klein meisje tussen mijn 5de en 11de ongeveer last van ‘petit mal’, een vorm van epilepsie. Regelmatig werd me gezegd, dat ik niets kon. Als ze met iets kwamen dat ik voor hun moest doen, moest dat altijd onmiddellijk. Dit gaf mij jaren later, het gevoel dat ik altijd alles – gelijk wat – moest kunnen en dat op elk willekeurig moment van de dag! Ook heb ik nog steeds het gevoel dat ik aan anderen niet zal kunnen geven, wat zij van mij verwachten.
Op zondag werd er naar de grootouders aan vaders kant gegaan. En ik kan mij nog levendig herinneren, dat zij (mijn moeder) toen ze mijn haren moest kammen of borstelen, opzettelijk en vooral onnodig hard aan mijn lange haren trok. Ik moest van mijn vader lange haren hebben, voor mijn eerste en later ook mijn plechtige communie!
Tegen de tijd dat ik in het vierde middelbaar kwam, had ik al zo veel ellende en drama te verduren gekregen, dat ik depressief was! Ik was toen amper 14 jaar oud! Maar daar bleef het voor mij – spijtig genoeg – niet bij: op mijn 16 jaar kreeg ik een eerste psychose.
Het is moeilijk voor mij om dit allemaal te vertellen, mede dankzij het feit dat ik mij enorm schuldig voel dat mij dit allemaal is overkomen en omdat ik bang ben, dat niemand me wil geloven. Mijn ouders hebben de behandelende dokters, psychologen, verpleegkundigen etc. altijd vanalles wijsgemaakt over mij! Zodat die mij ook niet geloofden/geloven!
Toen ik in het vijfde middelbaar niet naar huis durfde, omdat ik een slechter rapport had, ben ik met de adjunctdirecteur van de school mee naar huis gereden. Toen die man thuis weg was, liep mijn moeder regelrecht naar de kamer van mijn broer; om steun en om over mij te vertellen. Met mijn broer heeft ze altijd een speciale band gehad, die kon nooit iets fout doen in haar ogen.
Een tante van mij, tante B. zei me eens dat een andere tante van mij aanwezig was toen we nog kinderen waren en mijn broer had iets uitgestoken, maar ik kreeg de schuld. Ook al had tante C gezien dat T het was en ook al smeekte ik mama op mijn blote knietjes dat ik het niet was, toch kreeg ik de schuld! Met T, mijn broer, zijn ze eens bij een neurolinguïst of zoiets geweest. Volgens tante B, had die man na een gesprek met T mijn ouders opgebeld omdat er problemen waren met hun zoon en of zij bij hem op gesprek konden komen. Dit hebben zij echter nooit gedaan.
Toen ik 16 was ben ik door mijn ouders eigenlijk zowat koudweg gedumpt in Gasthuisberg Leuven, op het MPK. Dit op aanraden van diezelfde adjunctdirecteur omdat ik op uitwisselingsreis in Zwitserland mij raar gedragen had. Ik was zo opgelucht om daar in Zwitserland zo ver weg van mijn ouders en mijn familie te zijn! Later heb ik vernomen, dat Zwitserland ook een speciale energie heeft. In ieder geval kwam ik met een psychose weer naar huis.
Er word thuis ook geprobeerd om een geheim binnen te houden, en daardoor moet iedereen geloven dat ik gek ben. Dan gaan de mensen mij toch niet geloven, zie je? Maar ik ben uit goede bron te weten gekomen, dat er tussen T en onze zus, C, jaren geleden intussen al iets voorgevallen is. Wat juist weet ik niet, dat wou de bron mij niet vertellen en wil ik ook niet weten, maar het gaat over sexueel grensoverschrijdend gedrag tussen broer en zus!
Ik word de laatste jaren overal buiten gehouden. Zo mag ik bijvoorbeeld niet mee naar het verjaardagsfeestje van mijn nichtje, de oudste van C. Omdat het enkel voor de Peters (het kind heeft twee Peters: de broer van D, haar vader, en juist ja… T!) en de grootouders is. Stiekum ben ik wel blij dat ik niet mee moet! Want toen ik daar twee jaar geleden, met de eerste verjaardag van A wel mee naartoe gegaan ben, voelde ik mij daar niet op mijn gemak in dat gezelschap! Er word uitsluitend over materiële zaken gesproken. En ik kwam ook amper aan bod om iets te zeggen. In ieder geval, ben ik er drie maanden niet goed van geweest van dat een verjaardagsfeestje: ik had minderwaardigheidsgevoelens en ik voelde me somber.
Voor mij is het glashelder, dat ik met een narcistische familie te doen heb! Toen ik wegens een opname een hele tijd van huis weg was, heeft mijn moeder de kans gegrepen om in mijn dagboeken te snuffelen: ze deed niet eens de moeite om ze nadien allemaal netjes weer terug te zetten! Met de inhoud ervan heeft ze mijn zus en mijn broer nog méér tegen mij weten op te zette.
Ik had ooit ook een notitieboekje volgeschreven over wat ik met mijn moeder vooral meemaakte en dat heeft ze toen doen ‘verdwijnen’. Maar ik had het door dat ik dat miste tussen de andere boekjes en schriftjes en heb haar erop aangesproken, ze liep toen van tafel. Achteraf heeft ze me dat teruggegeven. Ik ben nu een volwassen vrouw van 40 en nog steeds heb ik last van het feit dat ik in deze familie terecht ben gekomen! Angsten, boosheid, stress, verdriet, minderwaardigheidsgevoelens.
Een relatie wil ik niet meer, ik ben doodsbang om in de handen van een narcistische kerel terecht te komen! Alle relaties lopen moeizaam, zelfs gewoon met vrienden. Iemand die mij niet gelooft wanneer ik over mijn vreemde familie vertel, hoef ik ook niet als vriend(in) te hebben!
C.L.
Wil jij een gastblog schrijven op de HSP en de NARCIST website en je verhaal (anoniem) delen?
Wil jij ook graag een gastblog schrijven en je verhaal en je ervaring (anoniem) delen? Dat kan! Stuur me je verhaal met als onderwerp: Gastblog, naar: fleurirene@hspendenarcist.nl . Namens iedereen die behoefte heeft aan het lezen van ervaringsverhalen: heel hartelijk dank voor het delen van je verhaal!
Wel je ervaring delen maar liever niet een gastblog schrijven?
Dat kan ook! Deel je ervaring als HSP over de narcist en het narcisme in je leven hieronder dit artikel als reactie! Heel hartelijk dank voor het delen van je ervaringsverhalen!
Met hartelijke groet, Fleur Irene
Nieuw hier en weet je niet waar je moet beginnen? Schrijf je in voor de zondagochtend nieuwsbrief van Fleur Irene en ontvang gratis het mini-E-book: “Waarom trek ik narcisten aan?” Uitschrijven kan wanneer je maar wenst! De nieuwsbrief is geschreven voor mijn doelgroep: Hsp’ers die worstelen met hun gevoeligheid, narcisme, trauma, stress, herstel en heling, emotioneel misbruik en met hun welzijn en gezondheid.
Behoefte om je hart te luchten? Om los te komen van de narcist? Wil je opluchting ervaren en herstellen van narcisme en loskomen van de narcist? Neem dan een kijkje bij de 6 wekelijkse e-mailcursus: Therapeutisch Schrijven: Lucht je hart, speciaal voor HSP na narcisme, volgens de Fleur Irene Methode.
